زبانشناسی
در پاکستان چهار زبان عمده رایج می باشد. 58 درصد مردم به پنجابی، 8 درصد پشتو، 8 درصد اردو، 12 درصد سندی و 3 درصد بلوچی صحبت می کنند. براساس قانون اساسی 1973 زبان اردو به عنوان زبان رسمی پاکستان اعلام شده است. در جلگه های شمالی ، به ویژه در اطراف لاهور و هم چنین اطراف کراچی ، به زبان اردو سخن گفته می شود. این زبان از لهجه ی محلی هند و گویش های فارسی، عربی و ترکی ترکیب شده است که در دربار فرمانروایان مسلمان به آن سخن می گفتند. اردو واژه ای ترکی به معنای ارتش و لشکر و مخلوطی از زبان هاست. وجه تسمیه ی این زبان به اردو چنین است که اصلاً این زبان یکی از زبان های پراکریت یعنی لهجه ی " برج بهاشا" است که در دهلی و میرت بدان تکلم می شده است. بعدها لغات فارسی به آن وارد می شود و به این دلیل که توسط سپاهیان گورکانی در هند شایع و در اردوی شاهی رایج می گردد، زبان اردو نامیده می شود. این زبان دارای ادبیات غنی و گسترده ای برای ارتباط میان پاکستانی ها می باشد. ادبیات این زبان عموماً مبتنی بر ادبیات فارسی است. زبان انگلیسی در دوران حاکمیت بریتانیا زبان رسمی کشور بود. در قانون اساسی سال 1973 مقرر گردید که انگلیسی برای مقاصد رسمی تا 1988 مورد استفاده باشد. با نفوذترین روزنامه های پاکستان نظیر نیوز، فرانتیرپست، نیشن و دان به انگلیسی چاپ می شود. این زبان کماکان زبان تحصیل کرده ها و روشن فکران پاکستان می باشد. پنجابی از تیره ی زبان های هند و اروپایی و از زبان های هندی شمال غربی است. این زبان به دو زبان پنجابی غربی و شرقی تقسیم می شود. سندی دارای لهجه های کمتری است. زبان پشتو با جنبش جدایی طلبانه ی پشتون ها آمیخته است. زبان بلوچی یک زبان ایرانی است. گروه های کوچکی از مردم این کشور به زبان های دراویدی، تبتی، و چینی تکلم می کنند. خط اردو ترکیبی از زبان فارسی وعربی است و از این جهت لغات فارسی و عربی زیادی در این زبان می باشد. قدمت این زبان از روی آثاری مانند: رساله النفس و آفاق از خواجه معین الدین چشتی به قرن هفتم هجری می رسد. زبان پنجابی را به خط و الفبای اردو،گورموخی یا دوانگاری که مهم ترین الفباهای هندی و تا حدی هجایی( آبوگیداست: مدیر وبلاگ) است و زبان سانسکریت به آن نوشته می شود، می نویسند. پنجابی واژگان وسیع و متداولی به زبان اردو دارد. زبان سندی دارای سنت ادبی و خط و الفبای خاص خود می باشد. از این رو شدیدترین مخالفت ها با زبان اردو در نواحی سندی دیده می شود. زبان پشتو نیز بخش وسیعی از واژگان خود را از زبان های فارسی و عربی و اردو گرفته است. البته در رسم الخط این زبان بعضی علامات و حروف خاص آن زبان وجود دارد. برگرفته از کتاب " پاکستان" تالیف دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی وزارت امور خارجه، تهران 1388، صص 12-14
